Er dreigt oorlog over staal. Een handelsoorlog wel te verstaan. De kemphanen Donald Trump en Jean-Claude Juncker staan sinds kort lijnrecht tegenover elkaar. Importheffingen liggen in de vuurlinie. Op staal en aluminium als het aan Trump ligt, op Harley Davidsons, whisky en jeans als het aan Juncker ligt. Vrienden lijken vijanden te worden. Het doet mij denken aan een songtekst van De Dijk:
wakker in een vreemde wereld
wat gebeurt hier allemaal?
wakker in een vreemde wereld
met vrouwen van ijzer
en mannen van staal
”Niemand is gebaat bij een handelsoorlog. Het gaat ten koste van banen en leidt tot hogere prijzen voor consumenten”
Niemand is gebaat bij een handelsoorlog. Het gaat ten koste van banen en leidt tot hogere prijzen voor consumenten. De EU moet dan ook alles in het werk stellen om een handelsoorlog met de VS te voorkomen. Toch moet de EU ook niet naïef zijn. Mocht de VS toch overgaan tot het opleggen van heffingen op staal en aluminium, kan de EU niet anders dan zelf met maatregelen te komen om onze industrieën te beschermen.
”Het debat over die definitie moet verder gaan dan alleen verboden staatssubsidies”
De discussie in het Europees Parlement vandaag moet wat mij betreft verder gaan dan een spelletje over actie-reactie. Er is een probleem op de wereld staalmarkt, namelijk dumping. Het debat over die definitie moet verder gaan dan alleen verboden staatssubsidies. Het moet ook gaan over dumping van sociale en milieunormen bij de import en export van staal.