Hoeveel uur heb je nodig om de wereld in verbijstering achter te laten? De Amerikaanse President Donald Trump nog geen 24. Gisteren stelde Trump de beslissing of de Europese Unie wel of niet te maken krijgt met importheffingen op staal en aluminium opnieuw met één maand uit. Vandaag kondigde het Witte Huis aan dat de landen die geen importheffingen opgelegd krijgen importquota’s tegemoet kunnen zien. Deze houding baart mij grote zorgen, omdat het schade toebrengt aan de staal- en aluminiumsector.

De EU zet terecht in op een volledige vrijstelling van de importheffingen. De EU en de VS hebben immers altijd een goede relatie gehad, ook op het gebied van handel. Zo’n relatie beloon je toch niet met heffingen? Nu het Witte Huis dreigt met quota’s lijkt een vrijstelling definitief van de baan. Als het aan mij ligt is dit niet de manier waarop je een vriendschap in stand houdt.

Wat mij echter nog meer zorgen baart is dat de Europese Commissie vatbaar lijkt voor een deal met de Verenigde Staten. In achterkamertjes wordt er gesproken over een handelsakkoord tussen de VS en de Europese Unie, in ruil voor de vrijstelling op importheffingen. Deze optie wordt niet op een transparante manier naar voren gebracht, maar onderzocht in bilaterale gesprekken. Dit kan niet, want ook het Europees Parlement moet hierin betrokken worden. Immers, we moeten onze waarden niet te grabbel gooien door dreigementen vanuit de Verenigde Staten. Zo is het de grote vraag of we wel een handelsakkoord moeten willen met een land dat zich niet wil binden aan de klimaatafspraken van Parijs en dat minder strenge voorwaarden aan producten verbindt wat betreft veiligheid en gezondheid. Wat mij betreft is dit geen optie. Daarom zeg ik, Europese Unie, houd je poot stijf.