Een brandend lont in een kruitvat. Dat is Trumps besluit om Jeruzalem te erkennen als hoofdstad van Israël.
Deze stap van de Amerikaanse president leidt tot nieuwe onzekerheid in het Midden-Oosten. En daar wordt helemaal niemand beter van.
Trump moet de mensen van goede wil steunen: de Israëlische verpleger die Arabisch leerde omdat hij zijn Palestijnse hartpatiëntjes en hun ouders beter wilde begrijpen. Het Palestijnse meisje uit Gaza dat haar klasgenoten met een gedicht oproept om haat te bestrijden. En al die andere Israëliërs en Palestijnen die snakken naar vrede. Trump laat uitgerekend hen, de bondgenoten van vrede, verschrikkelijk in de steek.
Dit is een klap in het gezicht is van iedereen die hoopt op een vreedzame oplossing.
Het conflict tussen Israëli’s en Palestijnen duurt nu al decennia. Waar we eerst nog hoopvol konden zijn over vrede – bijvoorbeeld ten tijde van de Oslo akkoorden in de jaren ’90 – is er inmiddels eigenlijk niet eens meer een vredesproces. Een tweestaten oplossing is ver weg.
Met deze stap van Trump raakt vrede nog veel verder uit het zicht. In plaats van werk te maken van een oplossing die voor zowel de Israëli’s als de Palestijnen aanvaardbaar is, besluit hij Jeruzalem te erkennen als hoofdstad. De gladde praatjes over vrede en vriendschap in zijn speech verhullen niet dat dit een klap in het gezicht is van iedereen die hoopt op een vreedzame oplossing. Want juist de status van Jeruzalem, de stad die beide partijen claimen als hun hoofdstad, is een van de grootste twistpunten tussen de Israëli’s en Palestijnen. Door nu, met vrede ver weg, de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verplaatsen creëert hij onzekerheid en instabiliteit.
Door het besluit van Trump heeft Amerika zich wederom langs de zijlijn geplaatst
Moeten we ons nu dan maar neerleggen bij wat er is gebeurd? Zeker niet. Ik hoop dat mensen luisteren naar de Palestijnse president Abbas die opriep tot vreedzame demonstraties. En er zal weer een poging moeten worden gedaan om te praten over vrede. De bittere conclusie na vandaag is dat de Amerikanen daarbij geen rol van betekenis meer zullen spelen. Door het besluit van Trump heeft Amerika zich wederom langs de zijlijn geplaatst – niet de plek waar de leider van de vrije wereld zou moeten staan.
Afbeelding: Flickr
