Vicevoorzitter van de PvdA, Marja Bijl, sprak onlangs op een conferentie van sociaaldemocratische partijen in Azië. De conferentie, die plaatsvond in Jakarta, stond in het teken van gelijke rechten tussen man en vrouw. Bijl was in haar hoedanigheid als vicevoorzitter van PES Women en als coördinator van de ‘working group on gender’ van de Progressive Alliance uitgenodigd om te komen spreken als key note speaker.
Ten overstaan van het publiek sprak zij: ‘’over de hele wereld hebben vrouwen nu meer beslissingsmacht en invloed dan ooit tevoren, en zelfs in de meest conservatieve maatschappijen wordt er vooruitgang geboekt. Maar helaas: deze vooruitgang is ongelijk, zowel binnen als buiten regio’s en landen, en verzet en tegenstand komen vaak voor.’’
‘’we zien dat progressieve partijen en bewegingen, in Europa, in de Verenigde Staten, in Azië, zoals in de Filipijnen, het op moeten nemen tegen conservatieve en extremistische krachten, die niet alleen antifeministisch retoriek en misogynie in de dagelijkse politiek brengen, maar vooral vrouwen issues op een laag vuur zetten en hun rechten ondermijnen.’’
‘’we zien dat progressieve partijen en bewegingen, in Europa, in de Verenigde Staten, in Azië, zoals in de Filipijnen, het op moeten nemen tegen conservatieve en extremistische krachten, die niet alleen antifeministisch retoriek en misogynie in de dagelijkse politiek brengen, maar vooral vrouwen issues op een laag vuur zetten en hun rechten ondermijnen.’’
Recent kwam de Filipijnse president Duterte nog in opspraak toen hij in een speech zijn soldaten opdroeg vrouwelijke soldaten ‘in hun vagina te schieten’ omdat dat hen ‘nutteloos’ zou maken. Sinds het begin van zijn presidentschap staat de kwetsbare democratie van zijn land verder onder druk, onder andere door duizenden executies van drugsdealers. Dat daardoor ook de vrouwenrechten in de Filipijnen verder onder druk komen te staan is afschuwelijk maar niet geheel onverwachts volgens Marja Bijl. In haar speech stelde zij dat het wetenschappelijk bewezen is dat met een verval van de democratie ook de gendergelijkheid en vrouwenrechten afnemen.
Zij waarschuwde dan ook voor de groeiende antidemocratische sfeer die samengaat met ‘’een politieke realiteit die wordt gekenmerkt door een racistische, misogyne en met haat gevuld narratief die een bepaald gedrag en taalgebruik aan het daglicht brengen dat discrimineert, angst creëert en met vrouwen viseert’’
Dergelijke conferenties worden door de partijen vaak óók gebruikt om punten en initiatieven te formuleren die de progressieve agenda verder brengt. In het kader van ‘practice what you preach’ stelde Bijl dan het dan ook dat het zeer belangrijk is dat de partijen zélf het progressieve standpunt weerspiegelen in de invulling van hun bestuur, hun fracties en hun commissies. De Progressive Alliance, een wereldwijd overkoepelend orgaan van sociaaldemocratische partijen waar onder andere de PvdA het initiatief toe nam, nam hierin al het goede voorbeeld door dit op te nemen in haar intern reglement . Maar de lat die progressieve partijen wereldwijd leggen kan wat betreft Marja Bijl nog verder omhoog:
Hoe kunnen alleenstaande moeder lange werkdagen of meerdere banen met lager salarissen combineren met het zorgen voor toegang tot scholing voor hun kinderen, terwijl jeugdzorg en onderwijs onder rechtse overheden schaars of onbetaalbaar zijn?’’
‘’Als wij spreken over economische, pensioen- of onderwijshervormingen dan moeten onze partijen in staat zijn om te begrijpen en te laten zien wat dit betekent voor vrouwen. Hoe kunnen alleenstaande moeder lange werkdagen of meerdere banen met lager salarissen combineren met het zorgen voor toegang tot scholing voor hun kinderen, terwijl jeugdzorg en onderwijs onder rechtse overheden schaars of onbetaalbaar zijn?’’
Echter stelde Bijl ook dat er reden is tot optimisme. ‘’Als wij het debat aangaan met rechts-populistische bewegingen dan zijn wij in staat om te laten zien dat zij zeer beperkt zijn als het gaat om beleid, terwijl wij werkbare alternatieven bieden. Daarom is het zo positief om te zien dat vrouwen én mannen mobiliseren, de straat op gaan en zich uitspreken -of zelfs uitschreeuwen- tegen ongelijkheid, zoals in het geval van de #Metoo beweging. ‘’
Tot slot drukte zij sociaaldemocraten en feministen op het hart om ‘’ te reflecteren op wat wij kunnen verbeteren, en hoe wij –weer- de voorloper kunnen worden in het eisen van maatregelen die ALLE vrouwen een stem geven in deze strijd. Combineer activisme met onze politieke engagement. Ik geloof sterk dat wij dit kunnen doen. Want er is geen gelijke maatschappij zonder gendergelijkheid.’’
