Congres voor beginners
“Zo, jij valt wel met je neus in de boter.” Die opmerking heb in mijn eerste week als stagiaire bij het Internationaal Secretariaat van de PvdA minstens twintig keer gehoord. Ik kon het moeilijk ontkennen. Mijn stage begon vijf dagen voor het grootste partijcongres van de PvdA in vier jaar. Een congres van twee dagen met tweeduizend bezoekers, stemrondes over het partijprogramma en de kandidatenlijst, allerlei activiteiten en zo’n tachtig internationale gasten. En dat terwijl ik nog nooit op een partijcongres geweest was.
Eigenlijk waren de laatste voorbereidingen net zo leuk om mee te maken als het congres zelf. Ik had me nooit gerealiseerd dat het organiseren van een congres zo veel voeten in de aarde heeft. Neem alleen al het stemmen. Voor het eerst kon elk PvdA-lid digitaal meestemmen. Dit betekent dat iedereen een telefoon of tablet, wifi, een stemcode en genoeg batterij moest hebben. Niet elke congresbezoeker is natuurlijk handig met elektronische apparatuur, dus er moesten altijd mensen klaarstaan om hen te helpen. En wat als de stroom in Utrecht opeens uit zou vallen? Zelfs daar waren noodplannen voor. Naast het plenaire programma werden er allerlei kleinere bijeenkomsten georganiseerd. Als één programmaonderdeel veranderde, moest de rest ook weer opschuiven. Ik weet niet hoeveel draaiboeken er in omloop waren binnen de PvdA, maar het moet een indrukwekkende hoeveelheid zijn.
Het internationale programma vond met name plaats op de zaterdag. Lucas Roorda en Michiel Servaes gaven samen een schrijfcursus voor de buitenlandreporters van de PvdA. ’s Middags waren er twee bijeenkomsten voor de internationale gasten. De Foundation Max van der Stoel organiseerde een meeting over mensenrechten en democratie aan de randen van Europa. Hierbij waren de Azerbeidzjaanse mensenrechtenactivisten Arif en Leyla Yunus aanwezig. Zij werden in hun eigen land gevangengezet en gemarteld en wonen nu in Nederland. In het kader van de Progressive Alliance was er een bijeenkomst met minister Lilianne Ploumen en vertegenwoordigers uit Tunesië en Iraaks-Koerdistan over vrede en veiligheid in de 21e eeuw. Bij beide bijeenkomsten was het interessant om vanuit de praktijk in die landen zelf te horen hoe het gesteld is met vrede, veiligheid en mensenrechten.
Zondag stond in het teken van het programma in de plenaire zaal. Het grote stemmen vond plaats en het ging nog goed ook. Er vond geen stroomstoring plaats en er renden continu mensen in rode shirts rond die te hulp schoten als iemand problemen had met stemmen. Na uren vol sprekers die pleitten voor veranderingen in de lijst of juist ‘lijstbehoud’, bleef de kandidatenlijst uiteindelijk hetzelfde. Verder was er ‘De Speld Live’, een satirische nieuwsshow, en speechten natuurlijk Diederik Samsom en Lodewijk Asscher. Tot slot werd de Internationale gezongen. Dit was voor mij een nieuw fenomeen, maar ik bleek een van de weinigen te zijn die dat niet mee kon zingen.
Stemrondes, speeches, meetings, de Speld… Ik maakte in mijn eerste week bij de PvdA een stuk meer mee dan verwacht. Een partijcongres is hectisch, maar ook leuk en interessant. En een goede manier om je stageplek te leren kennen. Dus ja, als beginner op congresgebied viel ik inderdaad met mijn neus in de boter.
Door: Roos Lankhorst, PvdA Internationaal Secretariaat
